Na een werkperiode van bijna een maand in een klein dorp op het platteland van Rajasthan, India, neem ik samen met Cor afscheid van het dorp en haar bewoners; dankbaar én met wat pijn in ons hart.
Geïnspireerd door de helende kracht van de natuur maakten we een muurkunstwerk (Bekijk de film van Omroep Castricum) gebruikmakend van de traditionele ‘gobar’ techniek in klei en koeienmest, en ontwikkelde ik een verf op basis van klei, mest en aardpigmenten.
De heilige koe heeft ons hart gestolen. Koeienmest ademt, werkt antibacterieel en schimmelwerend. Vooruitgang bracht de techniek ook hier in de vergetelheid en het leek me mooi het te heroverwegen en op een nieuwe manier toe te passen.
Centraal in het werk staat de Banyanboom, een heilige boom, waarvan de blaadjes zijn voorzien van een ‘mudra’ handafdruk. De mudra is een helende handbeweging die je terugziet in yoga, en de door mij toegepaste mudra staat voor water en zuivering met de pink en duim tegen elkaar aan. Dat leek me mooi hier in de woestijn van Rajasthan.
De Banyanboom is bijzonder sterk en staat symbool voor groei.
Bast en blad hebben ontstekingsremmende eigenschappen. Dat spreekt de kruidenvrouw in mij natuurlijk enorm aan.
Niet alleen groeit hij op de centrale plekken in het dorp, zoals bij de tempel, de Banyanboom (ficus benghalensis) Is ook de nationale boom van India.
De Banyan bezit van alle bomen wereldwijd het grootste bladerdak en biedt de grootste schaduw.
Omdat aan de wortels vaak afbeeldingen van goden en kaarsjes te vinden zijn hebben we in de wortels van onze muur kleine gaatjes, nisjes en plateautjes aangebracht om er bloemetjes en afbeeldingen in te kunnen plaatsen en kaarsjes te kunnen branden.
In het laatste weekend van januari staken de ‘elders’ uit het dorp de kaarsjes aan en plaatsten ze in de wortels, de generaties na hen gaven hun favoriete goden een plaatsje en versierden de kinderen de boom met oranje afrikaantjes.
Zo droegen wij de boomtempel over aan het dorp met een verbindend warm ritueel.
