Ik was vandaag even in het bos
Het weer is zacht, al geurt alles naar herfst en is er al een grote variatie aan paddestoelen te bewonderen. Ondanks levendig gekleurde blaadjes met zachte briesjes naar beneden komen regenen voelt het bos nog dicht en beschut. Magisch licht viel door de boomtoppen.

In deze periode zijn de sluiers tussen hemel en aarde dunner, zo wisten onze voorouders. Aan de vooravond van het Keltisch nieuwjaar op 1 november vierden zij met vuur en samenzijn Samhain, het feest van het donker en de dood. Het was gemakkelijker contact te maken met overleden geliefden en met de voorouders.
Waar kunnen we tijdens deze dagen onze voorouders en geliefden beter herdenken en herinneren dan bij onze levensbomen? Levensbomen staan symbool voor het leven zelf.
Op geen enkele plek zie je zo duidelijk hoe nieuw leven ontspruit uit dat wat geleefd heeft dan in het bos, en vooral in de herfst. Misschien niet zo heel gek dat 1 november dan het nieuwe jaar werd ingeluid. Het gevallen blad maakt de bodem weer rijp voor een hele nieuwe generatie. Het blad is in die zin ook de moeder van de boom en een klein maar waarachtig beginnetje van een nieuwe cyclus.
