
Ik ben op bezoek bij familie en vrienden in het Amazone gebied van Ecuador waar jagen en verzamelen nog heel gebruikelijk is. Zowel bosbaden als wildplukken is hier aan de orde van de dag
We wisselen naast nieuwtjes en gezelligheid om de paar jaar ook kennis uit, samen aan de slag met plantmedicijnen, en ik vind het leuk daar iets van te delen!
Rond het familiehuis staan veel palmen. Chonta, op de foto, is de palm waarvan het hart wordt geoogst en gegeten als groente. Zowel rauw als gekookt is palmhart ontzettend lekker.
De chonta is gevoelig voor blikseminslag en wordt daarom liefst verder van het huis geplant.
Hij kan heel hoog worden maar dan wordt oogsten lastiger. Meestal gebeurt dat dan ook voordat hij de lucht in schiet.
Een chonta heeft wel 5 jaar nodig om volwassen te worden.
In het hart doen larven zich tegoed aan het zachte binnenste van de palm en ook zij zijn een lekkernij en een medicijn tegen keelpijn een hoest. Opa José wist ze overal te vinden en bracht ze vaak mee als welkomstgeschenk. Helaas is hij er niet meer en met hem is veel plantenwijsheid verloren gegaan.
Lang niet alle jongeren hebben interesse in plantmedicijnen. Net als overal zijn zijn merendeels druk op social media en meet het opbouwen van hun leven. Gelukkig zijn er nog wel ‘elders’ die het weten. Met hen breng ik graag tijd door en hoop dat de jongere generatie het stokje terzijnertijd ook overneemt.