Langs bermen, op arme bouwgrondjes en akkerlanden groeit de melde ofwel de melde of melganzevoet(Chenopodium album).
Als pioniersplant houdt hij van stikstofrijke gronden. Hij lijkt wel wat op een amarant en dat is niet zo gek want ze zijn familie van elkaar. Als een grote statige verschijning met grijsgroene blaadjes en zilveren zaadpluimpjes is melde vaak in overvloed aanwezig.
Soms kun je wel spreken van ware meldevelden…
Langs bermen, op arme bouwgrondjes en akkerlanden groeit de melde ofwel de melde of melganzevoet(Chenopodium album).
Zijn zaden blijven jarenlang kiemkrachtig dus dit is een echte overlever. En die zaden bevatten olie, zijn geschikt om meel van te maken en een geliefd hapje voor vogels.
Wat niet iedereen (nog) weet is dat melde in de Middeleeuwen al werd ingezet bij lever en longziekten, dat melde de weerstand verhoogt , ontstekingen remt, wormen tegengaat en het bloed zuivert. De plant bevat caroteen en uitgeperst sap werd wel tegen zonnebrand ingezet.
Je leest vooral over wat te doen om van ‘hem af te komen’ en dat vind ik nou zo jammer want melde is een oergroente die in de prehistorie al werd gegeten en ons veel komt brengen. De man van Tollund had zaden van de melde in zijn maag dus deze geneeskrachtige groente gaat al een poosje mee.
De stengels werden wel bereid als asperges. Het blad smaakt rauw als spinazie en is naast voedzaam en smakelijk erg gezond want vol met mineralen en eiwitten; kalium, calcium en ijzer onder andere. Hij bevat ook oxaalzuur en daarvan mag je niet teveel eten maar dit zit ook in spinazie, boerenkool en rucola.
Afwisselen is sowieso een gezond en goed idee!
Net als checken of de grond waar je plukt niet is bespoten.
